Konfrontacje ?

   Wyobraźcie sobie, że wstajecie rano, włączacie Wiadomości, a tam - Lepper jednak żyje, Hofman nie zgadza się z prezesem, Giertych zostaje ministrem sprawiedliwości, a Graś deklaruje swoją przynależność do Anonymousa? Tak poczułęm się jakiś czas temu, gdy otaczające mnie, na pozór jasne relacje, nagle zaczęły przeistaczać się w scenariusz Bareii.

"Kumple moi byli i poznikali jeden za wszystkich - tak nas nauczali" -Rahim, "HC (Adrenalina)"

   Specyfika kierunku studiów nie może (mimo wszystko!) być uzasadnieniem zachowania pospolitej, niedoszłej kurtyzany na trasie NYSA - OPOLE.

Tak właśnie wstajesz rano, a Twój znajomy z cyklu "twardziel" - trzyma się z typowym "rozlazłym żelkiem". Pan X natomiast, deklarujący brak jakichkolwiek możliwości współpracy z panem Y, żawawo zasuwa z nim ol dej ol najt - łat de fak?

   Od dawien dawna wiadomo, że można znaleźć w tym środowisku masę układów, powiązań, znajomości - taka specyfika. Ale czy zawsze (szczególnie na poziomie studiów) priortytetem musi być szeroko rozumiany interes własny? Miałem kiedyś biskiego mi człowieka - zwanego bardzo dobrym kumplem - by nie powiedzieć przyjacielem. Odkąd przestał być ze mną szczery - przestało mi zależeć na jakimkolwiek bliższym kontakcie - ewidentnie bał się konfrontacji.

Tak oto tworzy się świat rządzących, którzy moralność wysyłają do lamusa, a ich szczerość zaciska zęby w imię własnego interesu; i rządzonych - bojących się konfrontacji.

Układ idealny.

Cytat dnia: "Nie powiedziałeś tego w ryj, to nie powiedziałeś nic!" - Hans, "Konfrontacje"